De vrouw van het echtpaar dat binnenkomt kijkt vrolijk, de man niet. Ze zijn er voor de eerste echo van deze zwangerschap. “Ja, we krijgen nog een derde,” opent zij het gesprek als ze mij de hand schudt. “We hebben een jongetje van acht en een jongetje van tien,” zegt hij. “Ik wilde eigenlijk niet meer, maar zij wilde het zo.” Zijn hoofd trekt bij als hij zijn vrouw gelukzalig ziet glimlachen. Ze gaat op het bed liggen. Ik bereid mijn echoapparaat voor op de juiste transducer, klaar voor een termijnecho. Hij pakt haar hand.

Ik heb hem al lekker warm gemaakt,” zeg ik, als ik de gel haar buik aanbreng. Daar zet ik vervolgens de transducer op en zoek naar de juiste beelden. Op een scherm boven het bed kijkt het echtpaar mee. Ik zie een zakje en een hartje, verschuif iets en zie nog een zakje en een hartje en ietsje verderop nog een. Drie kloppende hartjes. Een spontane drieling.

Ik kijk naar de man en de vrouw. “Is alles goed?” vraagt ze. “Hou je vast. Jullie krijgen een drieling.” “Wat? Volgens mij maak je een grapje.” “Nee, ik maak echt geen grapje.” Ik laat ze de drie hartjes zien. “Maar dat kan helemaal niet,” zegt hij. “We hebben een kleine tweedeursauto en een klein driekamerappartement, en wat voor een kinderwagen moeten we dan in hemelsnaam hebben?”

Hij staat op en loopt naar de deur. “Ik moet even naar het toilet.” Zijn vrouw blijft liggen en staart naar het scherm. Ze giechelt van de zenuwen. Samen kijken we nogmaals naar de beelden. Na vijf minuten is de man nog niet terug, na tien minuten nog niet. Na een kwartier besluit ik bij de deur te polsen. Ik klop op de deur en vraag: “Meneer, gaat het?”

“Ja, ik kom er zo aan,” klinkt het na een tijdje, Pas na een halfuur aanmoedigen lukt het mij, met de assistente, om hem naar buiten te praten. Ik bied hem een kop koffie aan die hij gretig aanneemt. Met zijn hoofd naar beneden loopt hij de behandelkamer in, “Dat hadden we niet verwacht, hè lieverd?” zegt de vrouw bemoedigend tegen haar man. “Hoe kan dat nou?” antwoordt hij nog steeds vertwijfeld.

Omdat het een drieling is, zal de zwangerschap verder worden gevolgd door een gynaecoloog in het ziekenhuis. Een tijdje nadat de drieling is geboren, kom ik de vrouw tegen in de supermarkt, bij het schap van de luiers en babyspullen. Ze heeft drie keurig verzorgde baby’s in een speciale kinderwagen. “Gevonden op Marktplaats,” zegt ze met een lach, terwijl ze tegen de wagen tikt. Ik bewonder de wagen en de kinderen aandachtig. Ze wenkt me en fluistert dan, glimlachend: “Geen zorgen. Er zit een knoop in. Mijn man heeft zich laten helpen.”