Na een lange dag spreekuur haal ik mijn kinderen op van de buitenschoolse opvang. Als we thuis zijn gekomen worden jassen en tassen de hoek in gegooid. ‘Euhh…zouden we die even willen opruimen? roep ik verontwaardigd. Een diepe zucht krijg ik als antwoord van mijn oudste. ‘Ik moet hier ook alles in huis doen!’ roept hij naar me vanuit de gang. Verbaasd blijf ik staan en kijk hem na terwijl hij boos zijn jas ophangt en zijn tas leegruimt. ‘Ja jij hebt het heel zwaar’, zeg ik sarcastisch.

Als je besluit je kinderwens te willen vervullen wordt je liever gisteren nog zwanger dan vandaag. Zo ging dat bij mij ook. Na een fertiliteitstraject van 2,5 jaar waren wij zwanger van onze eerste zoon.
In de wolken ben je en iedereen om je heen ook. Je weet niet hoe snel je naar het eerste de beste babypark moet gaan om alle spullen bij elkaar uit te zoeken en het slaapkamertje in te richten. Even voorop gesteld dat de zwangerschap medisch goed verloopt, zijn er in die periode al dingen waar je tegenaan loopt, waarvan je van te voren niet kon bedenken hoe je daar mee om moet gaan. ‘Dat stond niet in de folder’ zeggen wij dan tegen elkaar. Dit kunnen dingen zijn zoals de hoeveelheid maandverbanden in een kraampakket tot aan twaalf bedverhogers huren bij de thuiszorg winkel. Wij hebben thuis een boxspring.
‘Heeft mijn broer ook zoveel betaald voor een kinderwagen?’ hoor ik mijn man in het babypark zeggen. Dit stond dan wel in een folder maar deze leest hij dan weer niet.

Darmkrampjes, bekkenbodemspieroefeningen, niezen zonder urine te ververliezen,
spuitluiers, tandjes die doorkomen, slapeloze nachten en continue je woonkamer ‘babyproof’ maken als ze gaan leren lopen. Opgezochte informatie op internet die totaal niet gerust stelt, waterpokken, krentenbaard, luieruitslag en natte zoenen door continue snotneuzen. Zorgen over groei en ontwikkeling, het consultatie bureau, goedbedoelde adviezen van iedereen en andere moeders die graag opscheppen over hoe goed hun kind het wel niet doet. Eigenlijk zijn ze trots op hun kind natuurlijk, maar het voelt als opscheppen want jou kind kan datgene (nog) niet en ze zijn even oud.

Uitzwaaien en knuffelen op het schoolplein wat jij langer wil doen dan je kind, vriendenboekjes, woorden waarmee ze thuis komen, straat taal en nieuw gekochte schoenen die na een dag alweer kapot zijn. ‘Ja we gingen buiten voetballen en toen waren ze ineens kapot’…

Dat soms het de grootste uitdaging is om je kinderen en jezelf schoon, ontbeten en op tijd op een locatie te krijgen zonder dat je hun lunchtrommel, gymtas, vriendenboekje (ingevuld
en met recente pasfoto), de geknutselde bloem en cadeautje voor de juf (want die is jarig die dag), vergeten bent.

Je kind troosten bij valpartijtjes, stoeipartijtjes , pesterijen en zorgen dat ze de volgende dag weer vol zelfvertrouwen de dag weer aankunnen. Een slaapritueel wat een vast patroon heeft maar iedere avond opnieuw weer wordt gerekt tot het uiterste. In de zojuist schoongemaakte badkamer erachter komen dat je kind in de zandbak heeft gespeeld en de inhoud heeft meegenomen heeft in
de omgeslagen pijpjes van zijn spijkerbroek. Het is fijn dat je dan mag werken als moeder, want daar kun je wel warme koffie en thee drinken, maar je tegelijkertijd schuldig voelen als je kind vraagt: ‘Moet je nou alweer weg?’

Weten dat ze een ‘waarom’ fase gaan krijgen maar soms even niet weten hoe je een kind van zes onderwerpen uitlegt zoals zwaartekracht, waarom de aarde rond is, waar tampons voor zijn (‘Heb ik gevonden in de badkamer mama!”), waar baby’s vandaan komen en waarom mensen oorlog voeren. 
Nooit meer met een dichte deur naar het toilet kunnen gaan en altijd stiekem moeten snoepen in de kast want anders vraagt je kind:  ‘Wat heb jij in je mond?’

En dan heb ik nog relatief jongere kinderen, maar wat brengt de puberteit? Moodswings, overal maling aan hebben, rollende ogen en kauwgom smakkende achteloosheid. Vieze sokken in het hoekje van de bank, stinkende slaapkamers, stress om prestatievermogen en rijzende hormoonlevels.
Invloeden van buitenaf waar jij weinig grip op hebt als ouders… drugs en alcohol…verkering en liefdesverdriet. Soms zouden we stiekem een NEE NEE sticker willen als het gaat om deze folders.

Als onze ouders hiermee om konden, dan moeten wij dit ook aan kunnen gaan denk ik dan. Gelukkig groeien kinderen in lengte en gedrag en wij groeien gelukkig met ze mee. We willen ze graag behoeden voor het maken van fouten en tegelijkertijd beseffen we ons dat ze fouten moeten maken om te kunnen leren. Fijn dat je we niet alles weten van te voren en dat is soms maar goed ook.

Vandaag is het moederdag. Ik wordt wakker gemaakt door twee blije jongens gezichtjes en veel knuffels, zoenen en zelfgemaakte knutsels.  ‘Ik hou van jou en jij bent de liefste moeder van de wereld staat er op een zelfgemaakt fotolijstje versierd met geverfde macaroni strikjes.  Als ik mij klaar maak om de dienst in te gaan vandaag krijg ik nog een grote knuffel van beide en een natte zoen. Mijn hart smelt als ze mij uitzwaaien. Dat stond ook niet in de folder…onvoorwaardelijke liefde